Sovét-Ísland í Silfrinu

Ég hnaut um að í Silfri Egils að mín góða vinkona Guðfríður Lilja Grétarsdóttir tönnlaðist á hinni „sovésku stóriðjustefnu Sjálfstæðisflokksins“ og nefndi til marks um hana áform um álver hér og þar og olíuhreinsistöð. Ekki var að heyra að aðrir hefðu neitt sérstakt við það að athuga. En hvað á hún við? Þessi iðnaðaráform, sem sum teljast til stóriðju og önnur ekki, eru ekki á forræði hins opinbera. Öðru nær raunar, því Samfylkingarráðherrarnir Össur Skarphéðinsson og Þórunn Sveinbjarnardóttir hafa gert allt sem í þeirra valdi stendur til þess að koma í veg fyrir slík áform.

Ekki nóg með það, því þau hafa gert ýmislegt, sem í þeirra valdi stendur ekki til þess. Er þess skemmst að minnast hvernig einhver starfsmaður Össurar í iðnaðaráðuneytinu (nema það hafi verið sjálfur ráðherrann) varð uppvís að því að dreifa ósönnum óhróðri um fjárhagsstöðu eins þessara fyrirtækja til fjölmiðla og sjálfur umhverfisráðherra taldi það ekki fyrir neðan virðingu sína að segja Alþingi ósatt um losunartölur í fyrirspurnartíma. Hún ætti að minnast þess að menn njóta aldrei meiri virðingar en sjálfsvirðingar.

En þetta er sem sagt hin nýja staða. Hér áður fyrr voru stjórnvöld á þeytingi út um allan heim til þess að lokka fjármagn til iðnaðaruppbyggingar hérlendis, en nú koma menn sjálfviljugir með fjármagn og er vel tekið af heimamönnum, en möppudýr eins og Össur og Tóta reyna að bregða fæti fyrir þá með bellibrögðum. Ekki frekar en það kemur þeim við hvort alltof margar ísbúðir séu í Hafnarfirði eða ekki.

En Lilja var frekar fúl yfir þessu öllu og sérstaklega vegna þess að þessi þróun væri ekki í samræmi við umræðuna fyrir kosningar. Hvaða umræðu? Umræðugrundvelli vinstrigrænna? Eða Íslandshreyfingarinnar? Vinstrihreyfingin — grænt framboð fékk 14,35% atkvæða og Íslandshreyfingin 3,27%, mætti þá ekki segja að sjónarmiðum þeirra hafi verið hafnað? Ég veit ekki, enda kom í ljós að hún var fyrst og fremst að vísa til „Fagra Íslands“, umhverfisstefnu Samfylkingarinnar fyrir síðustu kosningar og fannst lítil til um efndirnar. Sérstaklega hvað varðaði stóriðjustoppið svonefnda. Það snerist um „að öllum ákvörðunum um frekari stóriðjuframkvæmdir verði frestað þar
til fyrir liggur nauðsynleg heildarsýn yfir verðmæt náttúrusvæði Íslands og verndun þeirra hefur verið tryggð.“ Þar er vitaskuld átt við ákvarðanir stjórnvalda, en Lilja virðist halda að þar ræði um allar heimsins ákvarðanir. Eða a.m.k. á Íslandi. Þannig er það nú ekki. 

Annars hjó ég eftir því að hún var jafnvel enn fúlli þegar talið barst að nýsamþykktum ályktunum vinstrigrænna gegn einkavæðingaráformum, sem engin eru. Hún varðist fimlega og sagði að þarna væru vinstrigrænir að nefna einu nafni útvistun, úthýsingu, einkaframkvæmd og hvað þetta nú allt heitir. Gott og vel, en er þá ekki rétt að kalla stefnu vinstrigrænna í þessum efnum einu nafni og réttara? Þjóðnýting er gott og gilt orð og meira að segja smíðað af vinstrimönnum sem jávætt og fagurt orð yfir eignaupptöku og sovétvæðingu. Er ekki tímabært að vinstrigrænir gangist bara við þeirri stefnu sinni? Manni sýnist að Samfylking og Sjálfstæðisflokkur hafi sameinast um þjóðnýtingaráform í orkugeiranum, svo hvað dvelur kommana?

Athugasemdir

[Valsól (IP-tala skráð) 24.2.2008 kl. 23:34]

Vá, þetta er pistill sem kemur á óvart.

[Steini Briem (IP-tala skráð) 25.2.2008 kl. 00:27]

Allir vildu þeir Lilju kveðið hafa í kútinn.

[Heimir Lárusson Fjeldsted, 25.2.2008 kl. 10:00]

Fúllyndi Lilju minnti á Þjóðviljaafturhaldið þegar Miklabrautin var byggð fyrir áratugum.

Ég hélt ekki að vont gæti versnað svona mikið.

[Ævar (IP-tala skráð) 25.2.2008 kl. 17:30]

Það er nú orðið svo að maður tekur til fótanna þegar þessi blessuð kona birtist á skjánum.  Það rennur uppúr henni vitleysan endalaust.  Það er með ólíkindum að fjölmiðlar nenni orðið að eltast við hana í viðræðuþætti.

[K Zeta, 26.2.2008 kl. 20:43]

Okkur er gerður greiði með því að sýna hvað þetta fólk er að hugsa en málið er að það meinar vel en veit ekki betur.  Við gefum okkur ekki vit og það mætti líka fara að efla málefnalega umræðu á miðjunni (Sjálfstæðisflokknum) og kannski færa hana eilítið til hægri en það virðist vera einleikur Péturs Blöndal að tala úr þeirri áttinni.