Ótímabærar athugasemdir

27.3.2009 | 15:09

Bjarna Ben til forystu

Bjarni Ben fagnar sigri í prófkjöri

Nú stendur landsfundur Sjálfstæðisflokksins yfir og ég er illa fjarri góðu gamni. Ég skráði mig til setu á honum skömmu upp úr áramótum, þegar Ingibjörg Sólrún Gísladóttir boðaði til hans. Svo breyttist allt, stjórnin féll, Geir H. Haarde veiktist, fundinum var frestað og allt hitt. Þar á meðal breyttist það, að ég fluttist til Englands um nokkurra mánaða skeið.

Svo ég missi af landsfundinum. Ég sýti það nokkuð, því ég hafði hlakkað til þess að gera út um Evrópumálin þar eins og að var stefnt. Mín skoðun er sú að Ísland eigi að vera sjálfstætt ríki og leyfa Evrópu að fljóta að sínum feigðarósi. Ég segi mínum ensku vinum hér í Cotswolds að mér finnist að Bretar eigi að gera hið sama og geti máske fengið aðild að EES. Þeirri hugmynd er hvarvetna vel tekið, en Evrópusambandið nýtur lítils fylgis eða aðdáunar hér.

Heima munu flokkssystkin mín líka velja flokknum nýja forystu, en ég hefði líka viljað koma að því vali. Það skiptir verulega miklu máli að þar takist vel til. Sjálfstæðisflokkurinn þarf að endurnýja hugmyndalegt erindi sitt og það verður ekki létt verk, þó hann hafi vissulega á sjálfstæðisstefnunni að byggja. Meira um það síðar.

Hin nýja forysta þarf því að búa yfir hugmyndaauðgi og vel grundvölluðum stjórnmálaskoðunum, því hennar hlutverk verða ekki bara „politics as usual“, eins og það er nefnt hér á Englandi. Við blasir að stjórnmálin þurfa að helgast af hugsjónum en ekki hagsmunum. Að auki verður að teljast líklegt að sjálfstæðismenn verði í stjórnarandstöðu næstu misserin, sem verður hinni nýju forystu nokkur eldskírn og kallar á óumdeilda leiðtogahæfileika, bæði til þess að halda eigin liði saman og berja á vinstriflokkunum (sem nú þykjast allt í einu hafa höndlað sannleikann), en umfram allt til þess að sannfæra þjóðina um að Sjálfstæðisflokkurinn sé traustsins verður. Um það virðast margir hafa efasemdir nú, en það kann að breytast fyrr en varir. Ástandið kann að virðast hábölvað nú, en ekki verður það skárra eftir að rauðgræna stjórnin verður búin að vera við völd í aðra 80 daga til. Hvað þá lengur.

Kristján Þór Júlíusson er snjall stjórnmálamaður og kann sitt fag, en ég held ekki að hann sé rétti maðurinn til þess að taka við Sjálfstæðisflokknum, þétta raðirnar og endurnýja erindi hans. Hans pólitísku hæfileikar liggja einfaldlega á öðrum sviðum.

Bjarni Benediktsson þykir mér hins vegar einsýnt að sé best til þess fallinn að taka við forystu Sjálfstæðisflokksins á þessum erfiðu tímum. Hann hefur þá pólitísku dýpt, sem til þarf, hefur ríka leiðtogahæfileika til að bera og er bæði vígfimur og varkár. Ég sé að sumir vilja meina að hann hafi fæðst með silfurskeið í munni, en ég myndi nú heldur benda á að honum eru stjórnmálin í blóð borin. Það held ég að sé ekki verra þessa dagana. Þvert á móti. Við stöndum frammi fyrir alvarlegum vanda, þá er um að gera að fá alvörugefna menn til forystu.

Samkvæmt skoðanakönnunum vilja nær 60% sjálfstæðismanna að Bjarni verði formaður, en um 36% styðja Kristján Þór. Mér kæmi ekki á óvart þó atkvæðatölur á landsfundi féllu á þann veg. Til allra vina minna og flokksfélaga á landsfundi sendi ég góðar kveðjur og skora á þá að kjósa Bjarna Benediktsson formann Sjálfstæðisflokksins. Það liggur mikið við.