Nei er svarið

Senn verða atkvæði greidd á Alþingi um Icesave-uppgjafarsamningana. Mikið hef verið látið með fyrirvara þá, sem fylgja eiga samþyktinni, en þeir munu einu gilda. Á þeim mun enginn taka mark, en hið eina sem upp úr stæði væri viðurkenning þingsins á ábyrgð ríkisins. Hún er engin núna, en með samþykkt þingsins á samningunum myndi hún loks liggja fyrir og allt annað yrði samkomulagsatriði, þar sem Íslendingar væru einvörðungu þolendur og stjórnvöld í Lundúnum og Haag gerendur. Það má ekki verða.

Þess vegna er svarið nei. Það er hið eina rétta sem góðir þingmenn og góðir Íslendingar geta til þeirra mála lagt. Sérstaklega þeir, sem unna frelsi landsmanna og sjálfstæði landsins. Allt annað væru svik við land og þjóð, sem lengi munu verða uppi. Og nú er komið að einstökum þingmönnum að velja og hafna. Vilja þeir skrá nöfn sín á spjöld sögunnar sem þjóðníðingar eða ekki?

Svarið er nei; Íslandi allt!

Gylfi Magnússon byrjar í pólitík

 

Ég sé að Gylfi Magnússon viðskiptaráðherra hefur ráðið til sín Benedikt Stefánsson sem aðstoðarmann ráðherra. Ég þekki þá báða af góðu, Gylfi var nágranni minn á æskuárunum og Benedikt bekkjarbróðir í Melaskóla, auk þess sem leiðir okkar hafa einnig legið tvisvar saman á starfsævinni. Þeir Gylfi og Benedikt eru báðir skynsamir menn og bæta hvor annan ágætlega upp, Gylfi hefur mest haldið sig í akademíunni, en Benedikt í athafnalífinu, var t.d. hjá deCODE á uppgangstíma þess og nú síðast í greiningardeild Landsbankans. Benni á rætur að rekja til krata (hann er sonur Stefáns Benediktssonar), en ég held að Gylfi hafi staðið nær Sjálfstæðisflokknum, a.m.k. man ég eftir honum á kosningaskrifstofu flokksins í Vestur- og Miðbæ hér til forna. Báðir eru þeir kurteisir menn, með fínlegan (að ég segi ekki lærðan) húmor og kunna að horfa víðar en til sérgreinar sinnar.

Ég set samt sem áður spurningamerki við þessa ráðningu. Jafnvel upphrópunarmerki líka.

Gylfi var skipaður ráðherra án umboðs frá kjósendum og rætt um að hann væri „faglegur“ og „ópólitískur“ ráðherra. Á sínum tíma var gefið til kynna að þar að baki lægi einkar göfugar hvatir um nýja stjórnarháttu og að best væri að sem flestir ráðherrar væru sóttir utan þings. Það er önnur umræða, en hins vegar grunar mann að það hafi meiru ráðið um skipan utanþingsráðherranna að stjórnarflokkarnir voru í vandræðum með ráðherraskipan úr þingflokkunum og síðan hafa almannatengslaráðgjafarnir örugglega mælt með því.

Látum það allt samt vera og föllumst einfaldlega á málatilbúnað stjórnarmeirihlutans, að Gylfi sé „faglegur“ og „ópólitískur“ ráðherra. En til hvers í fjáranum vantar hann þá pólitískan aðstoðarmann?

Aðstoðarmenn ráðherra standa eilítið utan við stjórnsýslunna, þeir eru ráðnir beint af ráðherra, án auglýsingar, og engum dylst að þeir eru pólitískir og persónulegir starfsmenn ráðherrans en ekki ráðuneytisins. Ráðuneytisstjórar hafa ekkert yfir þeim að segja og þeir láta sig hverfa úr ráðuneytinu um leið og ráðherrann.

Vanti Gylfa aðstoð til þess að sinna sínum „faglegu“ ráðherrastörfum er urmull af fólki til þess innan ráðuneytisins. Hann þyrfti ekki að sækja neinn til slíkra starfa utan ráðuneytisins nema af því að aðstoðarmaðurinn er pólitískur. Sem þýðir að ráðherrann er pólitískur. Þessi ráðning er viðurkenning viðskiptaráðherra á því. Það blasir við.

Með því er Gylfi auðvitað að taka undir þá gagnrýni, sem að honum hefur verið beint undanfarnar vikur, að hann sé orðinn rammpólitískur. Það hafa menn ekki síst þótt merkja af einarðri og pólitískri vörn hans í Icesave-vandræðum ríkisstjórnarinnar, en auk Steingríms J. Sigfússonar fjármálaráðherra er Gylfi eini ráðherrann, sem hefur haldið uppi vörnum fyrir þann vonda málsstað.

En gott og vel, af hverju skyldi Gylfi ekki vera pólitískur eins og hver annar? Jú, það er vegna þess að hann er ókjörinn. Embættismannsígildi, var okkur sagt. Þrátt fyrir að kosið hafi verið til Alþingis síðan Gylfi varð ráðherra vildi hann ekki taka sæti á framboðslista, þó honum hafi verið boðið það. Hann er sumsé að seilast lengra en að var stefnt, tekur þátt í hinni pólitísku orrahríð, án þess að gefa kjósendum færi á að veita sér umboð, hvað þá að þeir geti svipt hann því. Það er sama hvað Gylfi reynist arfaslakur, kjósendur geta ekki veitt honum lýðræðislegt aðhald.

Þetta er nokkur vandi. Sams konar vandi og ég hygg að hafi gert hrunið eins ömurlegt og raun ber vitni, þar sem samhengið vantaði milli valda og ábyrgðar.Þarna þarf Gylfi að gera upp við sig hvort hann ætlar að vera „faglegur“ og ópólitískur ráðherra eða hella sér út í pólitík. En hann getur ekki gera hvort tveggja. Nú þegar hann hefur valið að vera póltískur ráðherra skuldar hann þjóðinni svör um það í hvers umboði hann sitji. Hver veit nema honum gefist kostur að sækja sér það fyrr en varir.

Ráðinn aðstoðarmaður viðskiptaráðherra